Toplumsal hafızada yer alan “Keçinin olmadığı yerde koyuna Abdurrahman Çelebi derler” ifadesi, mizahi bir söylem olmakla birlikte, kurumsal yönetim ve kamu karar alma süreçlerine dair önemli bir gerçeği işaret etmektedir. Güçlü, yetkin ve liyakat sahibi alternatiflerin bulunmadığı ortamlarda, sınırlı kapasiteye sahip kişi veya yapıların mevcut koşullar içinde olduğundan daha yüksek bir algı ile konumlandırılması kaçınılmaz hâle gelmektedir. Bu durum, çoğu zaman bireylerin niyetlerinden değil, liyakat esaslı alternatif üretme ve değerlendirme kapasitesinin yetersizliğinden kaynaklanmaktadır.
Kamu ilişkileri ve ihale yönetimi perspektifinden bakıldığında, karar vericiler sıklıkla ideal olanı değil, mevcut ve erişilebilir olanı değerlendirmek zorunda kalmaktadır. Liyakat temelli, şeffaf ve ölçülebilir kriterlerin yeterince tanımlanmadığı durumlarda ise algı ile gerçek kapasite arasındaki fark kurumsal risklere dönüşebilmektedir.
Bu nedenle, karar alma süreçlerinde liyakat, yetkinlik ve deneyimi esas alan mekanizmaların güçlendirilmesi; kamu yararını, kurumsal güveni ve sürdürülebilirliği teminat altına alan temel bir gereklilik olarak değerlendirilmelidir.
